O 18 de Novembro é o Día Mundial das Migracións. En vieiros fálannos das inciativas do Foro Galego da Inmigración para esta xornada.
16.12.08
1.12.08
princesa de áfrica 3
E hoxe, no EPS, umha reportaxe sobre o documental e unha das súas protagonistas: yo, mi marido y sus otras mujeres. para debater a poligamia.
26.11.08
princesa de áfrica 2
Acompañando ao trailer do documental Princesa de África, circula polo youtube este vídeo animado do caderno de viaxe debuxado por Raúl Sánchez Muñoz, e que tamén merece espazo propio:
princesa de áfrica 1
Chegou a nós, a través de díxome díxome, a nova de que anda polo mundo um documental do que poderíamos gustar: Princesa de África. conta a historia dunha rapaza senegalesa de 14 anos, Marem, que quere ser bailarina, e a de Sonia, umha muller española, bailarina atraída pola maxia africana. Ambas fican unidas por PapNdiayé, pai de Marem, home de Sonia.
Pero nin África nin España son o que parecen...
O documental combina, como se pode ver na páxina web, música, debuxos e imaxes reais, dando lugar a un conxunto moi chamativo.
Se o documental é da calidade deste trailer, é digno de ver en todas as clases, en todas as casas:
O documental combina, como se pode ver na páxina web, música, debuxos e imaxes reais, dando lugar a un conxunto moi chamativo.
Se o documental é da calidade deste trailer, é digno de ver en todas as clases, en todas as casas:
20.10.08
Un galego por África
No xornal A nosa terra, encontramos unha breve entrevista a Xaquín López, reporteiro galego que ven de publicar un libro sobre o tráfico de nenos escravos en África: "Las fronteras se cruzan de noche".
8.10.08
e ti que cantas?
Unha das actividades realizadas o ano pasado tivo por protagonista a música e a lingua inglesa. O alunado de segundo descubriu o mundo dos instrumentos tradicionais senegaleses desde o inglés; despois tivo que preparar umha presentacións dos instrumentos tradicionais galegos para lles enviar aos compañeiros do CEM HANN.
Entre leitura e escritura, escoitamos unha canción africana.
Entre leitura e escritura, escoitamos unha canción africana.
volvemos!!
22.7.08
E ti que comes?
Unha das actividades feitas durante este curso pasado estaba relacionada coa comida. Porque as persoas seremos todas diferentes e estrañas, pero ao final, todas temos fame e gostamos de levar un bo xantar á boca.
Así que en clase de Francés, o alumnado de 2º da ESO coñeceu un dos pratos reis da cociña senegalesa, o tie-bou-dienne, aprendendo léxico relacionado coa alimentación e a maneira de escribir instrucións.
A base do tie-bou-dienne é o arroz, que se prepara con verduras variadas e carne de cordeiro. unha delicia.
E despois o segundo paso: enviarlles aos nosos amigos e amigas do CEM Hann receitas culinarias desta parte do mundo. Por se queren aprender a cociñalas. Xa van camiño de Dakar.
Por certo, xa que andamos nisto dos xantares, sabede que esta fin de semana na Arousa, se celebra a Festa da Navalla.
A base do tie-bou-dienne é o arroz, que se prepara con verduras variadas e carne de cordeiro. unha delicia.
E despois o segundo paso: enviarlles aos nosos amigos e amigas do CEM Hann receitas culinarias desta parte do mundo. Por se queren aprender a cociñalas. Xa van camiño de Dakar.
Por certo, xa que andamos nisto dos xantares, sabede que esta fin de semana na Arousa, se celebra a Festa da Navalla.
17.7.08
de dornas e caiucos 2
O primeiro paso para respectar as culturas alleas é ter coñecemento, amor e respeito pola propia. Na Arousa non haberá problema. Porque aí temos a Salva e Lino de protagonistas en Brest, representando o relevo xeracional no mundo da cultura marítima galega. As fotos son de vieiros.
14.7.08
a polo ghit 08
Pulpiño Viascón lembrouse das persoas inmigrantes na canción coa que participa no Apologhit, concurso musical organizado polo Xornal vieiros e a Radio Galega. Votemos para que sexa esa a canción galega do verán. Entretanto, o video da canción coa que gañou hai dous anos.
sereas negras no mar
Despois do acontecido nas costas do sur durante a semana pasada, colle sentido a suxerencia que Bilal nos fixo cando veu a mesa redonda: que meditemos nas razóns que poden levar a unha persoa a arriscar a súa vida e a dos seus fillos nunha viaxe tan perigosa. En que mundo vivimos?
6.7.08
revista de fin de semana 3.
No EPS deste domingo, unha reportaxe da que podemos sacar moito partido: fala da xeración i, é dicir, da primeira xeración multicultural no noso país.
1.7.08
de mugabes e ditaduras
Cimbabue ven de proclamar presidente a Robert Mugabe ou bem Mugabe ven de autoproclamarse presidente de Cimbabue. Tedes información sobre a situación neste país aquí, aquí, aquí. En africanidades resumen unha breve reflexión de France Press sobre os moitos Mugabes que hai en África.
22.6.08
de Europa e de retornos
Na presentación que preparamos sobre Senegal, puxemos imaxes da Illa de Goreé, centro de internamento de escravos en Dakar, e imaxes da PORTA SEN RETORNO, da cal partían os escravos para non volver ver a súa terra.
Hoxe o conto é distinto, pero no fondo o mesmo: O Parlamento Europeo ven de aprobar unha nova directiva, chamada casualmente DO RETORNO, que permite a repatriación inmediata das persoas inmigrantes, sen atención legal, e a súa retención, tamén se apoio legal, até durante 18 meses. Esta medida está a ser contestada en múltiplos espazos, algúns tan chamativos como a presidencia do goberno de Bolivia, dos que a rede é unha boa mostra. Tedes opinións en brétemas, sihomesi, periodistas21, altermundo, juegodetronos, africanidades e moitos máis. Deste último chegamos á Arxentina, de onde chega unha reflexión que comeza así:
Desde hace 5 siglos las Américas han absorbido a decenas de millones de europeos. Incluso, después de expulsar a las coronas europeas, el nuevo mundo siguió recibiendo inmigrantes del viejo mundo que huían de crisis, guerras y persecuciones.
Hoxe nós pechámoslles as portas. O caso é impedir a volta a quen a desexa e a permanencia a quen a necesita...
Hoxe o conto é distinto, pero no fondo o mesmo: O Parlamento Europeo ven de aprobar unha nova directiva, chamada casualmente DO RETORNO, que permite a repatriación inmediata das persoas inmigrantes, sen atención legal, e a súa retención, tamén se apoio legal, até durante 18 meses. Esta medida está a ser contestada en múltiplos espazos, algúns tan chamativos como a presidencia do goberno de Bolivia, dos que a rede é unha boa mostra. Tedes opinións en brétemas, sihomesi, periodistas21, altermundo, juegodetronos, africanidades e moitos máis. Deste último chegamos á Arxentina, de onde chega unha reflexión que comeza así:
Desde hace 5 siglos las Américas han absorbido a decenas de millones de europeos. Incluso, después de expulsar a las coronas europeas, el nuevo mundo siguió recibiendo inmigrantes del viejo mundo que huían de crisis, guerras y persecuciones.
Hoxe nós pechámoslles as portas. O caso é impedir a volta a quen a desexa e a permanencia a quen a necesita...
20.6.08
de danzas e djembes 2
E fixemos o obradoiro. Houbo menos participantes dos anotados inicialmente debido a imponderables do tempo [a praia chamaba máis], pero aquelas que participamos pasámolo en grande e estamos dispostas a repetir.
As persoas que participaron no Obradoiro de Percusión poideron aprender algúns ritmos básicos partindo do djembe e compreender a filosofía desta música, levados da man de Bilal.
As que participaron no Obradoiro de Danza Africana tamén deron cos movementos máis básicos desta disciplina e prepararon unha pequena coreografía, orientados por Cristina.
Ao final, xuntanza dos dous grupos e combinación das mútuas aprendizaxes: uns tocaban outras bailaban. E todos celebramos a nosa arte brindando con bissap -infusión lixeira a base de hibisco e menta.
Un breve vídeo de mostra dos primeiros pasos. en próximos días, a danza final.
As persoas que participaron no Obradoiro de Percusión poideron aprender algúns ritmos básicos partindo do djembe e compreender a filosofía desta música, levados da man de Bilal.
As que participaron no Obradoiro de Danza Africana tamén deron cos movementos máis básicos desta disciplina e prepararon unha pequena coreografía, orientados por Cristina.
Ao final, xuntanza dos dous grupos e combinación das mútuas aprendizaxes: uns tocaban outras bailaban. E todos celebramos a nosa arte brindando con bissap -infusión lixeira a base de hibisco e menta.
Un breve vídeo de mostra dos primeiros pasos. en próximos días, a danza final.
17.6.08
DE DANZAS E DJEMBES
O venres 20 de Xuño o IES da Illa de Arousa vai vibrar ao son dos ritmos africanos. Para iso contamos con un percusionista senegalés e unha profesora de danza formada en Senegal. Con esta actividade lúdica rematamos as actividades que foron programadas para este curso e nos despedimos así dun ano no que nos fomos adentrando na cultura senegalesa e coas que disfrutamos moito.
16.6.08
revista de fin de semana 2.
No magazine, suplemento do Faro de Vigo, reportaxe fotográfica de Sebastiao Salgado, sobre Okavango, dentro da serie de fotografías Xénese, que conta con outros dous capítulos adicados a África.
Aproveitando, habedes de saber que na Biblioteca do IES temos á vosa disposición o libro África, deste mesmo fotógrafo, acompañado de textos do escritor mozambicano Mia Couto.
E hoxe, no El País, unha reportaxe sobre os beneficios que as persoas inmigrantes aportan á economía española. Para que despois digamos que nos rouban o traballo...
Aproveitando, habedes de saber que na Biblioteca do IES temos á vosa disposición o libro África, deste mesmo fotógrafo, acompañado de textos do escritor mozambicano Mia Couto.
E hoxe, no El País, unha reportaxe sobre os beneficios que as persoas inmigrantes aportan á economía española. Para que despois digamos que nos rouban o traballo...
Marcadores:
áfrica,
biblioteca,
inmigración,
novas
12.6.08
Coñece África
Na biblioteca do centro, unha exposicón con traballos do alumnado sobre os países e os grandes biomas africanos.
10.6.08
revista de prensa 3.
Hoxe no El País unha reportaxe sobre cooperación ao desenvolvemento e xénero ou sobre por que é mellor entregar a axuda ás mulleres.
9.6.08
revista de fin de semana
Esta fin de semana unhas notas dos xornais que nos poden interesar sobre inmigrantes de hogano [eles]:
- No EPS, unha reportaxe sobre o traballo da ONG NIMBA para facer chegar a realidade das mortais viaxes en patera e a situación das persoas inmigrantes en España ás poboacións africanas.
- No Faro de Vigo aparecía unha entrevista a un historiador, non lembramos o nome, que contaba dos emigrantes de antano [nós]. Non o localizamos na edición dixital, mais no ies o teremos na edición en papel.
8.6.08
De castros e aldeas
O pasado 20 de Maio o alumnado de 1º da ESO foi de visita a Cuntis. Despois de traballar durante o curso as culturas prehistóricas e de ter feito algunha actividade especial co departamento de historia, foron coñecer a escavación de Castrolandín. E resultou que ali descubriron que todos vimos de África, pois tamén visitaron a exposición Onde as rúas non teñen nome, sobre unha expedición arqueolóxica a Manjäre, na Etiopía, na que os investigadores do CSIC encontraron moitas semellanzas entre a forma de vida nas montañas etíopes e a vida castrexa. A crónica, proximamente, aquí.
3.6.08
de dornas e caiucos
No último número da revista Dorna, que edita a Asociación Cultural e Deportiva Dorna, da Illa de Arousa, podedes encontrar un artigo de Abdoulaye Bilal Traoré sobre embarcacións tradicionais senegalesas. Acompaña o artigo dun poema.
29.5.08
XO! AO RACISMO
Nesta pubicacion da editorial A Nosa Terra temos un comic feito por distintos autores con imaxes e textos sobre o racismo. Un material moi interesante e imprescindible para traballar a través do humor o racismo nas aulas.
28.5.08
revista de prensa 2
Boas novas e malas novas ou, doutra maneira, como o traballo acaba por ser recoñecido e como non hai que ser branco para ser racista. Máis información aquí, aquí e aquí.
27.5.08
revista de prensa
Dúas novas hoxe no El País relacionadas co que nos contou Berta Segovia na mesa redonda da semana pasada: a chegada dun novo caiuco ás Canarias; e os planos do goberno español para blindar esa vía de entrada ao tráfico de seres humanos. Será esa a solución?
22.5.08
Mesa redonda sobre cooperación
Este martes, 20 de Maio, pasamos a tarde nunha actividades especial: contamos coa representación de tres ONGd's, que viñeron contarnos o seu traballo. A actividade tivo lugar no Salón de Plenos do Concello.
Quixemos contar coa representación de entidades que traballasen aquí, na Galiza, dando atención á poboación inmigrante; ao mesmo tempo queríamos escoitar a algunha entidade que levase proxectos de desenvolvemento no Senegal.
Berta Segovia contounos o labor que desenvolve CRUZ VERMELLA de Pontevedra desde o seu Programa de Inmigrates e Refuxiados.
Contounos que Cruz Vermella atende ás persoas inmigrantes, teñan papeis ou non, ofrecéndolles servizos de información e asesoramento integrais, é dicir, atendendo a todos os campos: legal, económico, social. Tamén nos contou que as persoas inmigrantes tamén piden axuda para volver ao seu país, ou para traer aquí ás súas familias. Berta destacou que a integración non debe ser das persoas inmigrantes na nosa sociedade, senón mutua entre o pobo de acollida e o grupo que chega. Vimos tamén un pequeno vídeo sobre a chegada de inmigrantes ás costas canarias.
Mónica Pereira falounos dos programas que Asemblea de Cooperación Pola Paz desenvolve en Senegal. A súa ONG traballa nunha rexión que acaba de pasar por unha guerra [Casamanza] e o que fan e colaborar con unha contraparte local para recuperar a zona e evitar que a mocidade teña que emigrar. O seu traballo ten carácter integral, atendendo aos campos da produción económica [apoio a cooperativas], educativo, sanitario e de desenvolvemento da sociedade civil [apoio a asociacións].
Finalmente, Abdoulaye Traore, senegalés, veunos contar do labor de dúas asociacións pontevedresas: a Asoc. Multicultural SINFRONTERAS e a Asociación Senegalesa de Pontevedra DIOCO. As dúas entidades prestan especial atención á necesidade de mellorar a autoestima das persoas inmigrantes. Abdoulaye achegounos a experiencia da inmigración pois puido contarnos de primeira man cales son as súas ansias e problemas. Explicou que un dos grandes obstáculos que teñen os seus compañeiros é o idioma, que lles dificulta a comunicación. Cre moi importante que nós coñezamos a cultura senegalesa. Pensa que as persoas inmigrantes son descoñecidas e precisan ser coñecidas. Ao final pediunos que reflexionásemos sobre as razóns que poden levar a alguén a arriscar a súa vida nunha viaxe de 800 kms. en inestábeis barcos de madeira.
Quixemos contar coa representación de entidades que traballasen aquí, na Galiza, dando atención á poboación inmigrante; ao mesmo tempo queríamos escoitar a algunha entidade que levase proxectos de desenvolvemento no Senegal.
Berta Segovia contounos o labor que desenvolve CRUZ VERMELLA de Pontevedra desde o seu Programa de Inmigrates e Refuxiados.
Contounos que Cruz Vermella atende ás persoas inmigrantes, teñan papeis ou non, ofrecéndolles servizos de información e asesoramento integrais, é dicir, atendendo a todos os campos: legal, económico, social. Tamén nos contou que as persoas inmigrantes tamén piden axuda para volver ao seu país, ou para traer aquí ás súas familias. Berta destacou que a integración non debe ser das persoas inmigrantes na nosa sociedade, senón mutua entre o pobo de acollida e o grupo que chega. Vimos tamén un pequeno vídeo sobre a chegada de inmigrantes ás costas canarias.
Mónica Pereira falounos dos programas que Asemblea de Cooperación Pola Paz desenvolve en Senegal. A súa ONG traballa nunha rexión que acaba de pasar por unha guerra [Casamanza] e o que fan e colaborar con unha contraparte local para recuperar a zona e evitar que a mocidade teña que emigrar. O seu traballo ten carácter integral, atendendo aos campos da produción económica [apoio a cooperativas], educativo, sanitario e de desenvolvemento da sociedade civil [apoio a asociacións].
Finalmente, Abdoulaye Traore, senegalés, veunos contar do labor de dúas asociacións pontevedresas: a Asoc. Multicultural SINFRONTERAS e a Asociación Senegalesa de Pontevedra DIOCO. As dúas entidades prestan especial atención á necesidade de mellorar a autoestima das persoas inmigrantes. Abdoulaye achegounos a experiencia da inmigración pois puido contarnos de primeira man cales son as súas ansias e problemas. Explicou que un dos grandes obstáculos que teñen os seus compañeiros é o idioma, que lles dificulta a comunicación. Cre moi importante que nós coñezamos a cultura senegalesa. Pensa que as persoas inmigrantes son descoñecidas e precisan ser coñecidas. Ao final pediunos que reflexionásemos sobre as razóns que poden levar a alguén a arriscar a súa vida nunha viaxe de 800 kms. en inestábeis barcos de madeira.
Como actividade previa, repartimos a todo o alumnado e limos nas aulas este documento sobre a Cooperación para o Desenvolvemento.
Marcadores:
acpp,
actividades,
cooperación,
cruz vermella,
sinfronteras
Teatro-forum
O pasado 7 de maio o noso alumnado de 1º da ESO puido participar na actividade de Teatro-Forum, que a ONG Asemblea de Cooperación Pola Paz nos ofreceu dentro do seu programa Escolas sen Racismo.
A actividade consistía na posta en escea, por parte de dous actores, de pequenos lances que tiñan a súa base en conflitos habituais na vida cotiá. Nenos e nenas podían interromper o desenvolvemento para alterar a trama das situacións, modificando actitudes das personaxes representadas. Foron tratados temas como o racismo, as relacións escolares, o acoso...
Organizámolo en dúas sesións, para que o grupo non fose excesivamente grande.
Estas son algunhas das conclusións recollidas das dúas sesións:
O ser rico ou pobre e o factor de raza teñen mais peso que a mesma condición de inmigrante.
Ø O racismo non serve para nada.
Ø Os inmigrantes: “depende a que veñen”.
Ø Desde que hai mais inmigrantes, aumentaron os secuestros de meniñas e meniños.
Ø Os futbolistas non se lles di nada, dependendo se son do noso equipo ou non.
10.5.08
TOUBAB
Creo que a estas alturas non está de máis facer unha breve explicación do que é un toubab, porque non todos coñecemos o wolof (idioma de senegal e outros paises de África do oeste). Orixinalmente significou doutor, porque na época colonial os brancos que estaban alí eran médicos. Mais tarde toubab pasou a ser sinónimo de xente branca. Esa extraña tribu que nos paseamos de vez en cando por Senegal de visita e aos cales teñen un respeto absoluto
Pois se tedes a sorte de poder visitar Senegal, toubab é unha palabra que escoitaredes moito, porque é así como nos chaman aos blancos europeos. E non é que o utilicen nun senso racista, sería como aquí dicir negro, depende todo do tono en que se utilice.
Así cando vas paseando polas calles dos barrios de Dakar ou nos pobos e moi habitual ver os nenos sorindo e dicindo toubab, toubab.....
E aquí vai un video rapero que fala dos toubab e que creo que aos racistas non lles gusta moito. A disfrutalo...
Pois se tedes a sorte de poder visitar Senegal, toubab é unha palabra que escoitaredes moito, porque é así como nos chaman aos blancos europeos. E non é que o utilicen nun senso racista, sería como aquí dicir negro, depende todo do tono en que se utilice.
Así cando vas paseando polas calles dos barrios de Dakar ou nos pobos e moi habitual ver os nenos sorindo e dicindo toubab, toubab.....
E aquí vai un video rapero que fala dos toubab e que creo que aos racistas non lles gusta moito. A disfrutalo...
6.5.08
Negros e albinos
Hoxe no diario El País unha breve reportaxe sobre a realidade das persoas de raza negra albinas: ou de como unha persoa pode ser discriminada por ser branca.
Cóntanos ajarotu que o grande cantor malinés, Salif Keita, é albino, razón pola cal sufriu moito durante a súa infancia: a súa cor era considerada símbolo de mala sorte polo pobo mandinga. Ademais, Salif quixo ser músico, pero a súa familia consideraba esa profesión indigna da súa clase: descía directamente dun rei do Imperio de Mali, Sundiata Keita. Con todo e iso, Salif Keita dános cancións como esta:
Mécores, 7 de maio [actualización].
Cóntanos ajarotu que o grande cantor malinés, Salif Keita, é albino, razón pola cal sufriu moito durante a súa infancia: a súa cor era considerada símbolo de mala sorte polo pobo mandinga. Ademais, Salif quixo ser músico, pero a súa familia consideraba esa profesión indigna da súa clase: descía directamente dun rei do Imperio de Mali, Sundiata Keita. Con todo e iso, Salif Keita dános cancións como esta:
Marcadores:
áfrica,
discriminación,
música,
novas,
salif keita
Assinar:
Postagens (Atom)